مرحومه بانو میرزابیگم غریب زاده

مرحومه بانو میرزابیگم غریب زاده درخانواده ای مذهبی ودرمحیطی آکنده ازایمان واعتقاد به باورهای دینی دراصفهان دیده به جهان گشود. در عنفوان جوانی پدرش دار فانی را وداع کرده است. با توجه به شرایط خاص خانوادگی که بعد از فوت پدر رخ داده بود. به ازدواج زود هنگام تن در می‌دهد. حاصل این ازدواج ۵ فرزند (یک پسروچهار دختر) بوده است. شوهرخویش را نیزدرجوانی از دست می‌دهد و مسئولیت نگهداری، تربیت وپرورش فرزندان را خود عهده دار می‌شود. دراین وضعیت فرزند ارشد خانواده که در آن زمان ۱۲ سال بیشتر نداشت با مشاهده وضع موجود تصمیم می‌گیرد که به کمک مادر شتافته تا در تأمین معاش خانواده سهیم باشد. کارکردن را با تلاشی خستگی ناپذیردریک کارگاه ریسندگی و بافندگی آغاز می‌نماید.
چهار نفراز فرزندان مرحومه در طول دوران زندگی (درفواصل سالهای ۱۳۴۲ لغایت ۱۳۶۶) یکی پس ازدیگری دار فانی را وداع می‌نمایند ومادرمحنت کشیده ورنجوراز رنج‌های زمانه را با انبوهی از اندوه تنها می‌گذارند. وتنها یک دختراز آن مرحومه در قید حیات باقی است که در تهران سکونت دارد. این مادر صبوردر پشیگاه الهی ثابت می‌کند که مفتون و دلبسته به مال ومنال و مظاهرحیات و تعلقات و ذخایر و زخارف دنیا نبوده و درمعامله با خدا ازهمه چیز خواهد گذشت. لذا تصمیم می‌گیرد که تمامی ماترک متعلق به فرزند ذکور خود بنام محمد غریب زاده را که با تشریفات قانونی و انجام حصر وراثت قهراً به ایشان منتقل شده بود را برابر شرایط مندرج دروقفنامه به کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران وقف نماید. تا برمبنای اهداف و نیات این واقف خیراندیش مورد استفاده قرارگیرد. بعد از انجام وقف که درسال ۱۳۷۳ صورت پذیرفت ۶ سال بعد از آن، یعنی در سال ۱۳۷۹ دار فانی را وداع نموده و به سرای باقی شتافت.
روحش شاد ونیت خیرش مستدام باد.