مرحومه اقدس الملوک مصطفوی رجالی (بهرامی)

بانو اقدس الملوک مصطفوی رجالی (بهرامی) فرزند مرحوم محمد علی به شماره شناسنامه ۸۶۵۳ درخانواده ای مذهبی در تهران دیده به جهان گشود. وی از نوادگان خاندان قاجار و بانوئی مؤمن مقّید و معتقد به مقدسات اسلامی بوده است. شوهر ایشان (سرهنگ بهرامی) از افسران شهربانی سابق مردی خیّر، نیک اندیش و مؤمن و مقید به مقدسات بوده است. ایشان برادری داشته به نام منشی باشی، که از منشیان رضاخان بوده است و از حاصل کار و تلاش خود ثروت زیادی در تهران شامل املاک و مستغلات فراوان و کارخانه‌ای در قزوین داشته است. منشی باشی فرزندی نداشت و به همین دلیل بعد از فوتش کلیه مایملک او به سرهنگ بهرامی به ارث می‌رسد. ایشان هم با اعتقادی که داشتند بدون اینکه حتی یک ریال دخل و تصرف در ارثیه برادر داشته باشد. به محضر آیت ا... العظمی بروجردی در قم شرفیاب می‌شود. و شرح ماوقع زندگی برادر را توضیح می‌دهد. حضرت آیت ا... العظمی بروجردی مبلغ ۵.۰۰۰ تومان به ایشان می‌دهند که برای ایشان فریضه حج خریداری نماید و دستور می‌دهد که مایملک برادر فروخته شده و از محل عوائد حاصله بیمارستانی به نام آن مرحوم ساخته و وقف عام گردد. این کار صورت می‌پذیرد و بیمارستانی در قاسم آباد واقع در جاده تهران نوساخته و به نام بیمارستان بهرامی که فعلاً هم موجود و مورد بهره برداری است به نام برادرش وقف می‌گردد. همسر سرهنگ بهرامی وقتی که این از خود گذشتگی و عمل خیرخواهانه و خداپسندانه را از شوهر خویش می بیند. سبب انگیزه‌ای خیر برای ایشان شده و تصمیم می‌گیرد حال که ما فرزندی نداریم و حتی اگر داشته باشیم نیازی به ما ترک مادرندارند. تصمیم می‌گیرد که ساختمان مسکونی خود واقع در تهران پایین تر از خیابان جمهوری اسلامی را که حدود ۹۸۷ مترمربع وسعت داشت را برای احداث و تأسیس درمانگاه، یا مؤسسات آموزشی یا دانشجویی وابسته به دانشگاه تهران وقف نماید. که این عمل خیر را در بهمن ماه ۱۳۵۴ رسماً به انجام می‌رساند. این بانوی خیراندیش و نیکوکار حدود یکسال بعد از انجام عمل وقف درسال ۱۳۵۵ به هنگامی که بر روی سجاده نماز مشغول خواندن نماز و راز و نیاز با ذات باری تعالی بوده است جان به جان آفرین تسلیم نموده و به سرای باقی می‌شتابد. روحش شاد و نیت خیرش مستدام و ثمره اعمالش ذخیره‌ای برای روز جزای این بانوی نیکوکار و خیراندیش باد.